Filmy STOP CHAM na dobrą sprawę zadomowiły się nie tylko w Rosji z której pochodzą, ale na Ukrainie, w Polsce, Czechach czy Niemczech. Na oficjalnym kanale jest w chwili obecnej blisko 2 miliony subskrybentów i setki komentarzy pod każdym z nich.
Fabuła jest niezwykle prosta, grupa młodych aktywistów nakleja duże 50 cm naklejki na samochody które są źle zaparkowane z napisem „Parkuję gdzie chcę i pluję na wszystkich” , bądź pośród kierowców którzy jeżdżą po chodnikach.
Często zdarza się, że temat można załatwić polubownie, jednak w wielu przypadkach wychodzi rosyjski temperament i kończy się bójkami, grożeniem kijem bejsbolowym, nożem i w 2 czy 3 przypadkach bronią.
Jest akcja, są ostre słowa, jest publika, przy tych filmach nie przeszkadza nawet język rosyjski, ponieważ wszystko można zrozumieć łopatologicznie.
Ale… no właśnie, czy nikt się nie zastanawiał, dlaczego grupa młodych aktywistów tak odważnie sobie poczyna w kraju, gdzie jakiekolwiek zamieszanie jest szybko ostudzane przez władzę? Skąd taka popularność?
STOP CHAM to organizacja, której celem jest pomoc policji w sprawach na które po prostu nie ma czasu, albo przymyka się oko, taki organ pomocniczy, jednak o niezwykle mocnych korzeniach.
Za słowem STOP CHAM kryje się putinowska organizacja młodzieżowa, gdzie w momencie interwencji policji zawsze stroną wygraną są młodzi aktywiści.
Nawet w kilku przypadkach, gdzie złapani na gorącym uczynku prominentni działacze odgrażali się swoimi kontaktami, że doprowadzą do zdelegalizowania organizacji chyba musieli dać za wygraną stronie rządzącej, która chroni młodych działaczy, ponieważ kanał na youtubie nadal istnieje i ma się dobrze.
Idea jak i cel działań są niezwykle słuszne i poniekąd bardziej inteligentne niż nasze akcje z tzw „karnym kutasem”, zawsze grupa liczy minimum 10 osób, by w skrajnych sytuacjach wyjść zwycięsko, a dodatkowo sprawić by druga strona poczuła w pewien sposób respekt.
Może nie obejrzałem wszystkich ze 130 odcinków jakie pojawiły się od 1 września 2011 roku, ale z tych które miałem okazję zobaczyć mogę wysnuć pewne wnioski.
1) każdy dzień działań grupy to niesamowite zagrożenie, gdyż z nieopublikowanego materiału jaki miałem okazję zobaczyć z tego roku, kij baseballowy poszedł w ruch – celnie. Zapewne w Polsce byłoby znacznie mniej przypadków agresji.
2) od pewnego czasu zaczynam zauważać, że STOP CHAM czuje się zbyt swobodnie, owszem robią dobrą robotę, ale po utarczkach słownych to właśnie działacze jako pierwsi wyciągają pięści i w tym miejscu kończy się moja słuszność tej akcji.
3) wiele osób może marudzić jak jeździ się w Polsce, dlatego zachęcam do obejrzenia kilku losowo wybranych filmów STOP CHAM, na których widać jaka dzicz panuje w ruchu miejskim w Moskwie
4) do tej pory najbardziej w całej tej akcji kibicowałem Oksanie Mitrofanov, którą zapewne niedługo zobaczymy w wyższych szeregach struktur rządzących, ponieważ ma niebanalną urodę, potrafi się bardzo dobrze wypowiadać do mediów i poniekąd stara się hamować agresywne działania swoich kolegów. Jednak czy to aby nie jest gra polityczna?
5) gdyby nie parasol ochronny Władimira Putina nad tą całą akcją zapewne dziś cała ekipa skończyłby jak członkinie Pussy Riot.
Próbowałem również znaleźć w miarę krótki ale najlepiej obrazujący film z działań STOP CHAM, daleko nie musiałem szukać odcinek nr 3 z września 2011 roku, są wyzwiska, jest naklejka, jest bójka i na koniec broń – ot normalny dzień w Moskwie.
Oczywiście idea jest jak najbardziej słuszna, jednak od jakiegoś czasu jej wykonanie zaczyna schodzić niebezpiecznie w inną stronę, za dużo w tym wszystkim jest przemocy, a za mało perswazji. Owszem ktoś powie, że to Rosja! Zgadzam się, jednak śledząc kilka ostatnich odcinków dochodzę do wniosku, że jeszcze rok temu ta akcja miała charakter prewencyjny, teraz jest znacznie większe nastawienie na agresję.
W dodatku najbardziej w tym wszystkim zastanawia mnie osoba Władimira Putina…
Dodaj komentarz